ეს წიგნი არის ციკლის „ძველი და ახალი აღთქმის ზოგიერთი ადგილის თარგმანისთვის“ II-ტომი, პატენტის კოდი (6007). 

პირველ ტომში ვეცადეთ, ლიტერატურულ-ისტორიულ მაგალითზე დაგვედგინა და მოგვეხაზა, ცნობიერების ის „გაურკვევლობები“ რომელშიც დღესაც მექანიკურად ვიმყოფებით. ყოველივე ამან მეტ-ნაკლებად მოითხოვა „ჭეშმარიტების“, როგორც თეოლოგიური დებულების განმარტება-განსაზღვრა გაგვეკეთებინა, რაც „ლოგოსის“, როგორც პირველსაწყისის დაუდგენლობის გარეშე შეუძლებელია. მხოლოდ ამის შემდეგ „გავთავხედდით“ და ვეცადეთ „ტექსტის“ ზოგადი განმარტებიდან განგვესაზღვრა ძველი და ახალი აღთქმის ტექსტების რაობის საკითხი, რომელმაც უკვე უშუალოდ მოგვცა შესაძლებლობა, უფრო ადვილად გაგვეგო ძველი და ახალი აღთქმის რთული ადგილების და პასაჟების აზრი. 

რამდენად გამოგვივიდა ეს, მკითხველის გადასაწყვეტია ისევე, როგორც ამ ციკლის II ტომში, სადაც ვცდილობთ განვიხილოთ იოანე მოციქულის იდენტიფიცირების საკითხი იოანეს სახარების ღვთისმეტყველების ფონზე. მეორე ნაწილში კი ვცდილობთ ავხსნათ, თუ როგორ აისახა იოანეს სახარებაში მოცემული ამბავი „ლაზარეზე“ რუსთველის „ვეფხისტყაოსანში“.