ტიპი: პროზა

გვერდების რაოდენობა: 130

1956 წელს, როდესაც ხუან რამონ ხიმენესს ნობელის პრემია მიანიჭეს, საგანგებოდ აღინიშნა, რომ ეს პრემია ეკუთვნოდა ანტონიო მაჩადოსა და გარსია ლორკას, რადგან სამივე ერთად წარმოადგენდა ესპანეთის სწორუპოვარ პოეზიას. „ხუან დე მაირენა“ – ეს არის ორიგინალური ფორმისა და შინაარსის, ერთი იდეით გაერთიანებული, თავისუფალი კომპოზიციის ნაწარმოები, რასაც ანტონიო მაჩადო ასე განმარტავს: „ჩვენ არ უნდა ვქმნიდეთ რაღაც განსაკუთრებულ სამყაროს, სადაც ეგოისტურად დავტკბებოდით საკუთარი თავის ჭვრეტით, არ უნდა ვქმნიდეთ ისეთ გარემოს, რაც სხვისთვის გაუგებარი და მიუწვდომელი იქნებოდა“...