„ტექსტი ჭინთვით არ იბადება"-ამბობს ერთგან პაატა ცანკაშვილის პერსონაჟი.არ ვიცი,რამდენად შეიძლება ეს ფრაზა მის მწერლურ კრედოდ აღვიქვათ,მაგრამ მისი ნაწერის ბუნებას კი ნამდვილად გვაჩვენებს.ის ცეცხლი და მგზნებარება,რაც მის ტექსტებს მოსდებია,თანაც საოცარი სტილური დახვეწილობით,სწორედ ამაზე ღაღადებს.თანაც არააა ეს ენერგია ფუყე,ცხოვრებისეული გაკვეთილების სიბრძნე მოაქვს თან და სევდა,რომელიც კიდევ უფრო მეტად იზრდება,როდესაც ავტორის ბედისწერა გახსსენდება.გახსენდება ბოლო წლების მისი კარჩაკეტილობის...