ქართველი მეფეები განსხვავდებოდნენ ერთმანეთისაგან პიროვნული თვისებებით და ქვეყნის მართვაც განსხვავებულ დროსა და ვითარებაში მოუხდათ. შესაბამისად, განსხვავებული აღმოჩნდა მათი მოღვაწეობის შედეგიც. თუ ერთი მონარქის მტკიცე ხელით გაერთიანებული საქართველო ნიკოფსიიდან დარუბანდამდე იყო გადაჭიმული, მეორის მმართველობის წლები დაგლეჯილ-დანაწევრებული ქვეყანა მხოლოდ გადარჩენაზე ფიქრობდა!" რომელია სიმაგრე ჩვენი ცხოვრებისა და რომელი სიფუჭე და სისუსტე" - სწორედ ამის გამოსარკვევად უნდა წავიკითხოთ ეს წიგნები და ვიპოვოთ ფესვი..